Na een lange periode van volhouden, vechten en steeds maar doorgaan voel je de uitputting.
Je hebt alles gegeven, gezwommen tegen de stroom in, geprobeerd controle te houden terwijl de golven je steeds weer omver duwden.

Misschien heb je het niet eens gemerkt, dat je zo aan het worstelen was. Misschien dacht je dat dit gewoon was hoe het moest, hoe het leven werkte. Maar diep van binnen is er een stem, een zacht gefluister dat steeds luider wordt ‘Het mag anders.’

Wat als je stopt met vechten? Wat als je de spanning loslaat en jezelf toestaat om te zinken?
Niet als opgeven, niet als falen, maar als een bewuste keuze om de strijd los te laten.

Wat als je jezelf niet langer dwingt om overeind te blijven, maar jezelf toestaat om even kopje onder te gaan?

Misschien voelt het eng, alsof je verdrinkt in alles wat je hebt vastgehouden. Alsof je verdwijnt in de stilte. Maar wat als juist daar, in dat diepe niets, een rust ligt die je al zo lang zoekt?

Loslaten betekent niet dat je verdwijnt. Loslaten betekent dat je eindelijk ruimte creëert voor jezelf.

Want daar, in de overgave, ontdek je dat je niet hoeft te vechten om gezien te worden. Dat je niet hoeft te spartelen om te blijven bestaan. Dat het leven je draagt, als je het toelaat. Dat er een kracht in jou schuilt die niet voortkomt uit weerstand, maar uit vertrouwen.

En dat hoe meer je ontspant, hoe helderder je voelt wat écht belangrijk is.

Je hoeft niet langer alles zelf te doen. Je mag rusten. Je mag ademen. Je mag vertrouwen.

Laat het water je omarmen. Laat de golven je meevoeren. Laat alles wat zwaar voelt van je afglijden, zodat je steeds lichter wordt. Niet door te vechten, maar door te voelen dat je gedragen wordt. Door te beseffen dat je niets hoeft vast te houden om diep verbonden te blijven met wie je werkelijk bent.

En als je daar bent, in die stilte, voel dan hoe je langzaam weer omhoog komt.
Niet langer vechtend tegen de stroom, maar drijvend op de energie die altijd al in jou aanwezig was. Lichter. Vrijer. Dieper in verbinding met jezelf. Dit is geen einde. Dit is het begin van iets nieuws.

Een begin waarin je mag leven vanuit rust, vanuit overgave, vanuit jouw eigen innerlijke kracht.

 

Durf jij te zakken, zodat je sterker dan ooit weer boven komt?

Ga eens liggen en visualiseer je onder water, je kan gewoon ademhalen, maar ervaar de rust. Jij alleen, geen geluid. Laat alles letterlijk even van je heen gaan.

 

 

Ik heb hier nog 3 tips voor je om los te laten en jezelf te laten dragen.

 

* Adem bewust en vertraag 

Wanneer je voelt dat je blijft vechten of worstelen, neem dan een moment om diep in te ademen. Sluit je ogen, voel je lichaam en adem langzaam uit. Herinner jezelf eraan dat je niet altijd in actie hoeft te zijn. Vertragen helpt je om te zakken in het moment en je over te geven aan wat er is.

(ik gebruik hier bijvoorbeeld de app voor van Meditation Moments)

 

* Laat controle los en vertrouw op de stroom

Loslaten betekent niet dat je niets meer doet, maar dat je ophoudt met forceren. Stel jezelf de vraag: ‘Wat als ik even stop met duwen en gewoon voel wat er gebeurt?’ Vertrouw erop dat het leven je draagt, ook als je even niet weet welke kant je op moet.

Denk vandaag eens bewust aan situatie of handeling die je anders gaat aanpakken. Is er iemand die in deze verandering kan merken, leg deze persoon dan uit waar je mee bezig bent, overleg wat hij/zij voor je kan betekenen.

Bijvoorbeeld als het eten koken je teveel is, kijk wie het van je over kan nemen.

 

* Vind steun in stilte en overgave

Gun jezelf momenten van rust, zonder afleiding. Ga de natuur in, luister naar rustgevende muziek of neem een warm bad. In de stilte kun je voelen dat je niet hoeft te vechten om te bestaan. Je mag er gewoon zijn, precies zoals je nu bent.

Als degene aan het koken is, kan jij even lekker naar buiten. (zonder schuldgevoel, daar had ik namelijk een handje van, haha.)

 

Welke van deze tips spreekt jou het meeste aan?

Geef gerust een reactie op deze mail, vind ik namelijk erg leuk.