OVER MIJ
Mijn naam is Jessica Wiekeraad. Ik ben getrouwd met Dylan en samen hebben wij 2 kinderen.
Ik hou van wandelen in de natuur, met onze hond Kylo natuurlijk. Het liefst op de heidevlaktes. Daar voel je letterlijk de ruimte die ik weleens nodig heb.
Sta ik weer steeds vaker in de keuken heerlijk te kokkerellen. Dit was een beetje verloren gegaan, omdat ik een tijd niet een balans vond in het werk en vrije tijd. Hier is dus duidelijk aan gewerkt.
Maar dan, wat zal ik nog meer vertellen. Wat wil je weten. En is het voor meerwaarde om jou te laten besluiten om wel of niet een traject aan te gaan. Of om een workshop bij te wonen.
Mijn Bumpie Roads.
Bumpie roads ervaren we allemaal. De een misschien wat heftiger dan de ander. Maar iedereen heeft zijn eigen ‘erg’.
Wellicht vindt jij iets erg heftig en stap ik er makkelijker overheen.
Door de jaren hebben wij behoorlijk wat weggetjes gehad en nog zijn ze behoorlijk hobbelig.
De laatste jaren heb ik veel geleerd, ben ik flink met mezelf aan de slag gegaan. En heb ik het geluk dat mijn gezin er goed op mee gaat. Zo is er ondanks de hobbels toch een goede balans.
Dit gun ik jou ook.
Maar vooral wil ik je leren op jezelf te vertrouwen.
Waarom moeilijk doen als het samen kan
Vroeger was ik echt als een kameleon
Ik kleurde altijd mee naar iedere situatie en volgens elk wenselijk gedrag. Dit was op mijn werk, in mijn relatie en ook zeker met de kinderen. Het was niet zo dat ik altijd iedereen zijn zin gaf. Nee, ik kleurde naar wat de omgeving van mij en van ons verwachtte. Het voelde toen alsof het zo hoorde, met alle tegenslagen die daarbij horen.
Ik verbeelde me verwachtingen van anderen en zorgde ervoor dat die uitkwamen.
Bijvoorbeeld op verjaardagen, iedereen een handje geven. Volop wenselijk gedrag van ons hele gezin. Maar ik zag de houding van de kinderen, niet fijn, zoveel aandacht. Ik herkende het gedrag, maar erkende het niet. Want wat dan? Wat moet ik er dan mee? Wat kan ik er mee? En stel je voor als ik daar op in ga, wat zal de omgeving er dan van vinden.
Altijd zoeken naar de juiste balans en het uiteindelijk toch verliezen… de kinderen verliezen, mezelf verliezen.
Nu, inmiddels met een goed gevulde rugzak, leven we volgens ons plan. Herkennen, erkennen, communicatie, acceptatie en loslaten. Dit altijd met respect naar elkaar toe. Wij kijken niet naar labels, we hebben het over onze eigenaardigheden. Want die hebben we namelijk echt allemaal.
Een behoorlijke wandeling was dit wel. Met zeker mooie uitzichten, maar ook veel diepe dalen. Wij doen het samen. Iedere dag opnieuw. Aanvoelen, bespreken om vervolgens los te laten.
Ik ben nog steeds een kameleon. Maar ik straal alleen nog in mijn eigen kleuren. En dat laat ik ook de ander toe.
Herken jij dit?
- verwachting wordt teleurstelling
- ze horen je wel, maar luisteren niet
- ze nemen een loopje met je
- ik kan het niet loslaten
- hoor ik er nog wel bij
Wil jij ook?
- meer bewustzijn
- meer loslaten of anders vasthouden
- betere communicatie
- volle 100% achter jouw keuzes staan
- meer verbinding met jezelf, je kinderen en anderen
- meer positieve ervaringen
Inmiddels heb ik de juiste balans gevonden. Hoef ik me niet meer voor een ander aan te passen en schitter ik in alleen nog mijn eigen kleuren. Net als de anderen om mij heen.
Laten we dan eens sparren en plan een gratis MOMentje voor jezelf.
Ben je nieuwsgierig wat ik voor jou kan betekenen?
En ben je niet bang voor de transformatie?
Plan dan een sparsessie in en ontmoet mij. Ik heb je mooie lessen te vertellen.
Mail me je fijnste dag en ik zie je dan.
